Whatever...

Op dit moment is de sfeer hier een beetje below zero. Vooral omdat niks van de eerste keer goed gaat. En dat begint op sommige momenten echt te wegen.

1. Deze morgen zijn eindelijk de lessen begonnen. Wij hadden les van 11 tot 1 in de Aula Magna. Wanneer wij daar aankomen, is de vorige les een beetje uitgelopen. Maar wij vinden dan toch 2 plaatsjes tussen de onstuimige studenten. Met onze notitieblok en pen in de hand zitten wij klaar. We verwachtten dat Prof. Baccolini een vrouw was, maar in de aula Magna kwam een man aan. Oké, geen probleem. Hij opent zijn powerpoint, geen probleem. Prof. Martelli - Sociologia, wel een probleem. Help, wij moeten helemaal niet in deze les zitten! Even checken bij de buurjongens, ja hoor, wij zaten verkeerd. Hoe konden wij nu zo mis zijn? Wij zaten wel degelijk in de aula Magna.
Uiteindelijk stonden we met z'n twintigen aan het secretariaat. 'Ahja, jullie moeten wel in de aula Magna in de via Oberdan zijn, eh!' Ok, dat moesten wij dus weten dat er 2 aula Magna's op nog geen 100 meter van elkaar zijn... Uiteindelijk zijn we dan toch, met een half uur vertraging, in de juiste les beland. En van daar ging het dan wel goed.

2. Opdat het voor ons goedkoper zou zijn om te bellen met de huisbazin e.a., besloten wij een Italiaanse sim-kaart aan te vragen. Dit hadden wij vorige week maandag dan ook gedaan. 'Uw sim-kaart zal over 3-4 dagen wel geactiveerd zijn.' klonk het. Een week later: nog steeds niets. Dus gingen wij deze maandag terug om ons beklag te doen. 'Ja maar, diegene die de sim-kaarten hier activeert is net een week met vakantie geweest en komt morgen (dinsdag) terug. Én ze hebben jullie de foute sim-kaart meegegeven.'
Dus kregen wij een nieuwe en gingen we daar buiten met de garantie dat het dinsdag of woensdag zeker geactiveerd zou worden. Vandaag, donderdag, was dat dus nog steeds niet het gevel en wilden we daar eens goed op tafel gaan kloppen. 'Ahja, ik zal dat nu meteen wel doen dan.' Fijn, eindelijk hadden we onze Italiaanse nummer!
Wanneer we dan weer thuis komen, zien we op het contractje dat er een fout tariefplan is geactiveerd. Hup, weeral naar die winkel. We werden het echt stilletjesaan wel beu. Uiteindelijk kregen wij dus weer een nieuwe sim-kaart en weer een nieuwe Italiaanse nummer. En dit keer is wel alles in orde... hopelijk...

3. Vandaag was het eindelijk Welcome Day en zouden we wat andere Erasmusstudenten leren kennen. Was dat even anders uitgedraaid... De Welcome Day werd gehouden op een mini-binnenkoertje van het school. En het was niet enkel voor Erasmussers, maar voor alle studenten. Je kan je dus wel inbeelden hoe druk het daar werd. Praten was technisch gezien onmogelijk want er speelde een bandje en hun muziek weerkaatste tegen alle muren, waardoor het wel erg moeilijk werd om elkaar te verstaan. Dus zijn we het daar maar afgetrapt. Klein lichtpuntje in de duisternis: volgende week woensdag is het wel degelijk Erasmusdag mét stadsrondleiding, bespreking met de burgemeester, diner en feest achteraf.

4. En als top of the bill kunnen wij ook nog steeds niet inschrijven op de Lessius Hogeschool...

Sorry voor deze blog met triestige ondertoon, maar ieder kent z'n downs tijdens zijn/haar Erasmusavontuur. En soms moet je die kunnen ventileren, opschrijven of weet ik veel wat. Ook om ze een beetje te kunnen relativeren.
Vanaf volgende week zouden wij eindelijk in een bepaald ritme moeten komen. School, huiswerk etc. En hopelijk kan ik dan met een smile dit bericht lezen en denken 'Gelukkig is dat nu allemaal voorbij.'
Soms is het moeilijk om het glas halfvol te blijven zien, maar we doen ons best.

Ciao

-x- Elena