Het is een nacht...

Erasmusnight @ Moquette. Het is stilaan een vaste afspraak op dinsdagavond aan het worden. Zoals jullie misschien nog weten, is het de bedoeling dat elke dinsdag een ander land hapjes maakt voor de Erasmussers in Forlì. Vorige week was het Slovaakse avond en deze week Spaanse avond. Jammer genoeg waren we beide keren redelijk laat in de Moquette aangekomen, waardoor de meeste hapjes al op waren. Niet getreurd, het blijft toch een leuke avond!
Elke week weer leren we nieuwe mensen kennen en horen we nieuwe verhalen. Het is echt een geweldige ervaring om jezelf telkens opnieuw voor te stellen (in het Italiaans, Engels, Frans of Nederlands, naar keuze ...) en anderen te leren kennen. Echt, het voelt geweldig!

Gisteren zijn we met een hele groep Erasmussers op dansles gegaan. Tango-dansles dan nog wel! Het was super :-) Maar jammer genoeg veel te duur om het elke week te gaan doen. Gelukkig was de eerste les gratis! Ik ken dan toch al een aantal basispasjes!

Jammer genoeg valt er ook iets minder leuk te melden. Xana heeft een beetje een ongeluksweek hier. Tijdens de Erasmusnight dinsdag heeft zij, dankzij het geduw en getrek van het volk, rode wijn op haar witte trui gemorst. Dus die kon in de was. Wanneer zij 's avonds dan de was uit de machine haalt, struikelt ze en valt tegen de deur van ons halletje hier. Nu moeten jullie weten dat er achter die deur een radiator staat en dat het middenstuk van de deur uit glas bestaat. KRAK: glas kapot. De volgende dag is de man van onze huisbazin de deur komen herstellen. Resultaat: we hebben een nieuw, mooi glas in de deur, maar Xana is wel 120 euro armer... Niet veel later komt ze mijn kamer binnen met de mededeling dat ook het glas van haar mooie plateau (die ze cadeau had gekregen en waar ze foto's in kan steken) kapot is. Scherven brengen geluk, zeggen ze dan...

Maar de andere Erasmussers en ik zijn er om haar weer op te beuren! Zo gaan we morgenavond naar de Halloweenparty hier in de buurt. We zijn onze 'verkleedspullen' (lees: heksenhoed en 'Halloween'-diadeem) al gaan kopen in een superleuk winkeltje hier in de buurt: de 99 cent-winkel! Zoals je dus wel kan raden, hebben wij dus een 'kostuum' van 99 cent :-) Achja, we zijn dan toch een beetje verkleed, he :-)
Nu wil ik jullie nog even laten meegenieten van het mooie zicht op Forlì in de ondergaande zon!

En dan sluit ik af met een positieve noot! Mijn ouders en mijn broertje komen van maandag tot en met donderdag op bezoek! Hip hoi! Ik kijk er echt superhard naar uit!

Alla prossima!

-x- Elena

Weinig nieuws onder de ZON!!

De titel vertelt jullie alles wat jullie moeten weten.

- Er gebeurt eigenlijk redelijk weinig interessants hier in Forlì. We hebben wel de les Traduzione van het 3e jaar omgeruild naar die van het 2e jaar. Het was gewoon te moeilijk voor ons. De tekst die we moesten vertalen was ten eerste al zeer literair Frans met 'familiair' Frans ertussen en dat moesten we dan ook omzetten in literair Italiaans met 'familiair' Italiaans ertussen. Wat voor ons dus redelijk onmogelijk is aangezien het beide vreemde talen zijn en we geen idee hebben hoe 'familiair' Italiaans eruit zou moeten zien... Gelukkig werd deze keuze goedgekeurd en kunnen we volgende dinsdag eindelijk onze Learning Agreement in orde brengen.

- Zon! Jawel, de zon is eindelijk terug in Forlì! En we genieten er met volle teugen van. Het is hier niet zo heel warm, maar om de een of andere reden maakt de zon ons weer vrolijk :-)

- We zijn hier allebei op dezelfde dag een beetje verkouden geworden. 's Morgens wakker geworden met zere keel en hoofdpijn. "Wie ziek is, doet er alles aan om zich weer beter te voelen!" is ons motto :-) Dus zijn we vandaag naar de markt geweest en hebben we allebei een trui gekocht :-) Hier zijn de foto's van onze 2 nieuwe truien!

Voila :-) Onze nieuwe, superleuke truien! Wij zijn er blij mee en we zijn weer opgevrolijkt voor vandaag. Wat zullen we morgen doen om ons op te vrolijken?

Ciao!

-x- Elena

Erasmus: een vak apart

Eindelijk! Het Erasmusleven is hier eindelijk op gang gekomen. En dat zal Forlì geweten hebben!

Dinsdagavond hebben we de straten onveilig gemaakt in Forlì zelf. Het was Erasmusnight in bar Moquette, niet zo ver van ons appartementje. Het concept is simpel: elke dinsdag is er een ander land 'gastland' en de Erasmussers van dat land laten de anderen kennismaken met hapjes of specialiteiten van hun land. De hapjes worden op de toog geplaatst en zo kan iedereen met behulp van een plastiek bordje en vorkje proeven van de vele gerechtjes. Dinsdag beet Italië zelf de spits af. En de gerechtjes waren overheerlijk! De pasta was natuurlijk alomtegenwoordig, net als de pizza. Kortom, het was af! En natuurlijk hebben we ook andere Erasmussers leren kennen. Hieronder een foto.

Boven (van links naar rechts): ikzelf, Xana en Linsey (België)

Onder (van links naar rechts): Sarah (Spanje), Maia (Japan), Aleksandra (Polen), Michaela (Slovakije), Ellen (België), Emilie (België), Vanessa (Spanje) en Peter (Hongarije)

En gisteren was er zelfs een volledige Erasmusdag, inclusief ontbijtbuffet en diner. Maar jammer genoeg hadden Xana en ik 's morgens les en konden we dus niet naar dat ontbijtbuffet gaan. Maar 's avonds waren we wel van de partij, of moet ik zeggen party, want dat was het zeker! Rond half 10 vertrok de bus: bestemming voor ons onbekend. We wisten enkel dat we ergens gingen dineren. Het bleek een Amerikaans geïnspireerde diner net buiten Forlì te zijn. Het was supergezellig! Het eten was zeer lekker en het gezelschap was tof! We hebben weer wat nieuwe Erasmussers leren kennen, onder andere van Oostenrijk, Rusland en China. Maar de foto's vertellen zoals gewoonlijk weer alles :-)

Zóveel volk!

De muren hingen allemaal vol met dit soort dingen

Emilie en Vanessa

Xana, ik, Emilie en Sarah

Een polonaise!

Zoals je ziet, is het een supertoffe bende! Ik hoop dat er nog meer feestjes zoals die van dinsdag en gisteren mogen komen! Maar als het van Koinè (de Erasmus/studentenorganisatie) en van de Erasmussers afhangt, zal dat zeker het geval zijn :-)

Voor de rest wijd ik nog een kort stukje van deze blog aan de vakken die wij hier volgen.

-Linguistica italiana (teoria e argmomentazione): dit vak wordt gegeven door professoressa Gatta en bevat 4 lesuren per week. Het zijn 4 uren pure theorie, zonder enige cursus of powerpoint als houvast. Ik kan het redelijk volgen, maar noteren en luisteren tegelijk is toch nog iets waar ik op zal moeten oefenen. Het teoria-gedeelte gaat op dit moment over aliënismen en bastaardwoorden in het Italiaans, het argomentazione-gedeelte gaat over de kunst van het overtuigen of de retoriek.

- Lingua e mediazione francese: van professoressa Londei en goed voor 4 uren per week. Ook weer pure theorie zonder enige houvast. Ze praat zeer snel en is af en toe zeer moelijk te volgen in haar redeneringen. Ook hier gaat het over de kunst van de retoriek.

-Traduzione dal francese in italiano: dit vak wordt gedoceerd door professoressa Reggiani en is ook goed voor 4 lesuren per week. Het moeilijke aan dit vak is het feit dat het 2 vreemde talen zijn. Wij hebben ons ondertussen dus ook een woordenboek Frans-Italiaans.Italiaans-Frans aangeschaft.

-Grammatica italiana e communicazione per stranieri: deze lessen worden gedoceerd door professoressa Pagani en zijn ook goed voor 4 lesuren. Dit vak hebben wij nog niet gehad, het begint pas volgende week.

- Lettorato francese: 2 lesuren per week van professoressa Kamoun. Het thema dit jaar is 'cinema', dus wij moeten elke les een stukje film kijken en soms een 'transcription' maken. Ook hier hebben wij nog maar 1 introductieles van gehad, dus ik weet nog niet zo goed hoe dit zal verlopen.

-Studi interculturali e di genere: 4 lesuren per week van professoressa Baccolini. Ook weer een les pure theorie, maar wel interessant. Het gaat hier dus over 'gender studies' of 'woman studies'. Gelukkig heeft de vrouw wel een powerpoint en zelfs een boek als houvast.

Voila, dit was een korte introductie van onze vakken. Goed voor 22 lesuren per week. Hoewel op maandagnamiddag de vakken studi interculturali e di genere en grammatica italiana overlappen. Dus hoogst waarschijnlijk gaan we elke week afwisselen. De ene week ga ik naar de studi en Xana naar de grammatica en de volgende week andersom. Hopelijk zijn de docenten daarmee akkoord, want hier geldt een verplichte aanwezigheid in minstens 70 procent van de lessen. Dus technisch gezien zijn het dan maar 20 lesuren per week! We zullen onze tijd hier nu wel omkrijgen!

Ciao!

-x- Elena

Xana groet 's morgens de dingen

Na het pessimistische berichtje van vorige keer is de ober ondertussen langs geweest en heeft mijn glas weer halfvol gegoten. De aula Magna is onze vaste stek op donderdagmorgen, de sim-kaart is ondertussen in orde, we hebben al wat meer Erasmussers ontmoet (vanavond is er het allereerste Erasmusfeestje en woensdag zelfs een volledige Erasmusdag) en de herinschrijving aan Lessius is ook achter de rug.

Wij vonden het tijd om nog eens een uitstapje te maken aangezien wij hier toch nog niet zoveel te doen hadden. Waar konden we nog een daguitstapje van maken? Hmhm... Ik weet het! Mirabilandia! Mirabilandia is het grootste pretpark in Italië. Het is iets groter dan Bobbejaanland, maar er hangt zeker dezelfde sfeer (en zelfs een aantal attracties zijn hetzelfde). Goed, zondag zijn we dus naar Mirabilandia geweest.

De attracties waren geweldig! Mijn favoriet was de Katun: het lijkt een beetje op de Vampire voor diegenen die al in Walibi zijn geweest. In plaats van zitten in een karretje, hangen je voeten gewoon los. Na de eerste keer dacht ik echt 'Hier ga ik nooit meer in!'. Er zat namelijk een vrije-val gedeelte in en die heb ik toch niet zo graag. Maar Xana wist mij te overtuigen nog een keertje erin te gaan. En inderdaad: na de 2e keer was de achtbaan nog geweldiger! I was hooked! Het vrije-val gedeelte was nog steeds angstaanjagend, maar ik kon mij er toch overheen zetten. Een geweldig gevoel was het!

En dan was er Xana haar favoriet: de iSpeed. Een nieuwe achtbaan, nog geen maand oud. De enige in Europa met magnetische lancering. Van 0 tot 100 km/h in 2,2 seconden en een hoogte van 55 meter. Mét vrije val. Deze leek mij echt té angstaanjagend, dus ben ik er niet ingegaan (ik weet het, ik weet het :-D). Maar Xana vond hem geweldig!

Voor de rest was het een gezellig dagje met rustigere attracties, waterattracties een stuntshow en een parade. De foto's vertellen alles :-) Voor diegenen die ook eens een kijkje willen nemen in Mirabilandia: http://www.mirabilandia.it/! Zeker de moeite!

Thema: Halloween, dus 'bloedspuitende' fonteinen!

Xana wordt gevangen gehouden door de piraat!

De Katun: 6 keer overkop en de beentjes los!

Reset: een laserschiet-attractie die zich afspeelt in het toekomstige, vervallen New York. Super mooi gemaakt!

Eén van de rustigere attracties voor net na het eten :-)

Xana haar favoriet: de iSpeed. Als je goed kijkt, zie je Xana in het midden!

De Niagara Wave: kletsnat worden! (en ja hoor: er zit een boot onder al dat water!)

De iSpeed: 2 keer overkop, max. snelheid: 120 km/h!

'La scuola di polizia': een autostuntshow! Geweldig was het!

Alla prossima!!

-x- Elena

Whatever...

Op dit moment is de sfeer hier een beetje below zero. Vooral omdat niks van de eerste keer goed gaat. En dat begint op sommige momenten echt te wegen.

1. Deze morgen zijn eindelijk de lessen begonnen. Wij hadden les van 11 tot 1 in de Aula Magna. Wanneer wij daar aankomen, is de vorige les een beetje uitgelopen. Maar wij vinden dan toch 2 plaatsjes tussen de onstuimige studenten. Met onze notitieblok en pen in de hand zitten wij klaar. We verwachtten dat Prof. Baccolini een vrouw was, maar in de aula Magna kwam een man aan. Oké, geen probleem. Hij opent zijn powerpoint, geen probleem. Prof. Martelli - Sociologia, wel een probleem. Help, wij moeten helemaal niet in deze les zitten! Even checken bij de buurjongens, ja hoor, wij zaten verkeerd. Hoe konden wij nu zo mis zijn? Wij zaten wel degelijk in de aula Magna.
Uiteindelijk stonden we met z'n twintigen aan het secretariaat. 'Ahja, jullie moeten wel in de aula Magna in de via Oberdan zijn, eh!' Ok, dat moesten wij dus weten dat er 2 aula Magna's op nog geen 100 meter van elkaar zijn... Uiteindelijk zijn we dan toch, met een half uur vertraging, in de juiste les beland. En van daar ging het dan wel goed.

2. Opdat het voor ons goedkoper zou zijn om te bellen met de huisbazin e.a., besloten wij een Italiaanse sim-kaart aan te vragen. Dit hadden wij vorige week maandag dan ook gedaan. 'Uw sim-kaart zal over 3-4 dagen wel geactiveerd zijn.' klonk het. Een week later: nog steeds niets. Dus gingen wij deze maandag terug om ons beklag te doen. 'Ja maar, diegene die de sim-kaarten hier activeert is net een week met vakantie geweest en komt morgen (dinsdag) terug. Én ze hebben jullie de foute sim-kaart meegegeven.'
Dus kregen wij een nieuwe en gingen we daar buiten met de garantie dat het dinsdag of woensdag zeker geactiveerd zou worden. Vandaag, donderdag, was dat dus nog steeds niet het gevel en wilden we daar eens goed op tafel gaan kloppen. 'Ahja, ik zal dat nu meteen wel doen dan.' Fijn, eindelijk hadden we onze Italiaanse nummer!
Wanneer we dan weer thuis komen, zien we op het contractje dat er een fout tariefplan is geactiveerd. Hup, weeral naar die winkel. We werden het echt stilletjesaan wel beu. Uiteindelijk kregen wij dus weer een nieuwe sim-kaart en weer een nieuwe Italiaanse nummer. En dit keer is wel alles in orde... hopelijk...

3. Vandaag was het eindelijk Welcome Day en zouden we wat andere Erasmusstudenten leren kennen. Was dat even anders uitgedraaid... De Welcome Day werd gehouden op een mini-binnenkoertje van het school. En het was niet enkel voor Erasmussers, maar voor alle studenten. Je kan je dus wel inbeelden hoe druk het daar werd. Praten was technisch gezien onmogelijk want er speelde een bandje en hun muziek weerkaatste tegen alle muren, waardoor het wel erg moeilijk werd om elkaar te verstaan. Dus zijn we het daar maar afgetrapt. Klein lichtpuntje in de duisternis: volgende week woensdag is het wel degelijk Erasmusdag mét stadsrondleiding, bespreking met de burgemeester, diner en feest achteraf.

4. En als top of the bill kunnen wij ook nog steeds niet inschrijven op de Lessius Hogeschool...

Sorry voor deze blog met triestige ondertoon, maar ieder kent z'n downs tijdens zijn/haar Erasmusavontuur. En soms moet je die kunnen ventileren, opschrijven of weet ik veel wat. Ook om ze een beetje te kunnen relativeren.
Vanaf volgende week zouden wij eindelijk in een bepaald ritme moeten komen. School, huiswerk etc. En hopelijk kan ik dan met een smile dit bericht lezen en denken 'Gelukkig is dat nu allemaal voorbij.'
Soms is het moeilijk om het glas halfvol te blijven zien, maar we doen ons best.

Ciao

-x- Elena

U vraagt, wij draaien

Tijd over hebben: het lijkt een luxe. Als je over een fiets of een auto beschikt, kan je al eens wat verderweg dingen gaan ontdekken. Maar wij zitten hier 'vast' in Forlì. Klein, maar gezellig. Behalve op donderdag en zondag, want dan valt er welliswaar niks te beleven.

'Je kan met de trein of met de bus dan toch andere stadjes gaan bezoeken?' is dan het antwoord. 'Ja, maar op den duur weegt dat ook wel door in de portemonnee' zeg ik dan. Het openbaar vervoer is hier relatief goedkoop, ja. Voor ongeveer 10 euro kan je op en af naar Bologna. Maar als je dat dan 3 keer zou doen, of je wilt wat verder weg gaan, dan begint dat natuurlijk al op te tellen.

Wij zitten hier nu al voor de 3e week hier en het Forlì heeft weinig of geen geheimen meer voor ons. De lessen hadden normaal gisteren moeten beginnen, maar dat was buiten de introductieweek gerekend. Donderdag is het dan eindelijk de beurt aan ons Erasmussers, maar dan starten wel al meteen de lessen. Dus zitten wij een beetje in dubbio. De introductiedag begint om 3uur, de lessen eindigen om half 4. Wat nu?

Achja, we lijken onze dagen hier wel gevuld te krijgen met o.a. de zoektocht naar een goedkope tweedehandsfiets zodat we ook eens wat verder weg kunnen. Maar die zoektocht lijkt op niets uit te draaien. Maar we hebben nog een dagje om verder te zoeken voordat we onze dagen kunnen vullen met lessen en huiswerk. Binnen een paar weken zou ik het me nog kunnen beklagen dat ik geklaagd heb over het 'teveel' aan tijd!

A dopo!

-x- Elena

Il "David": de marmeren, de bronzen en den echten

Firenze! Hoera! Een stadje met een gezellige sfeer en gelukkig wat groter en toeristischer dan Ravenna. Aangezien de lessen toch nog niet bezig zijn, besloten Xana en ik nog maar een uitstapje te doen. En onze keuze viel op Firenze. Opstaan om half 7 terwijl ik 'vakantie' heb, is toch niet echt iets voor mij. Maarja, voor Firenze heb ik het graag over!

Na een treinrit van 3 uur kwamen we aan in Firenze. Ik was er al eens eerder geweest, maar deze keer leek het magischer. Al gauw viel onze keuze op het bezoeken van il "David", het wereldberoemde beeld van Michelangelo. Onze zoektocht naar het museum waar het stond, leidde ons via de dom naar het Palazzo Vecchio. Daar stond hij dan! ... De echte kopie van il "David". Buiten op het plein voor het Palazzo Vecchio bevindt zich namelijk een kopie van il "David". Omdat ik er zeker van was dat de kopie voor het museum zou staan waar 'den echten' zich in bevindt, besloten we daar binnen eens te gaan kijken. Nee hoor, daar zaten we even fout. Nergens was er een spoor van het feit dat il "David" daar binnnen stond.

In Firenze bevindt zich ook een plein dat "Piazza Michelangelo" heet. Om aan dat plein te geraken, moesten we over de Ponte Vecchio. En dat is een zeer speciale brug. De foto zal het jullie wel vertellen. De logica vertelde ons dat het museum met il "David" wel op het Piazza Michelangelo zou staan. Na oneindig veel trappen kwamen we dan op Piazza Michelangelo aan. En ja hoor, daar stond hij: il "David"... De bronzen... Hoeveel kopieën kan zo'n stad hebben van het wereldberoemde beeld?! Er waren wel 2 positieve kanten aan die grote klim: enerzijds heeft Xana daar de sleutelhanger van haar dromen gevonden en anderzijds gaf het een waanzinnig panorama over de stad.

Goed: waar zou 'den echten' David dan staan? Omdat ik er nog altijd zeker van was dat de marmeren David voor het museum stond waar 'den echten' in stond, besloten we maar terug te gaan naar Palazzo Vecchio. Nergens in de stad was er een aanwijzing te vinden waar 'den echten' David dan wel zou staan. Aan de infobalie van het museum van het Palazzo Vecchio besloten we het maar te vragen. 'In Galleria dell'Academica" was het vriendelijke antwoord.

Toen we dan uiteindelijk bij dat bewuste museum aankwamen, stond er al een lange rij buiten te wachten. Onze drang om 'den echten' David te zien was te groot om gewoon weg te lopen, en dus besloten we maar aan te schuiven. Na 1 uur wachten was het dan eindelijk zo ver! Zo magisch, zo glorieus! Het wachten was het zeker waard geweest. Foto's nemen van 'den echten' David was helaas uit den boze. Maar verstopt in mijn handtas zat een camera en de drang was te groot om er geen foto van te maken. En ja: het is gelukt. Ik heb een foto van 'den echten' David! Een geslaagde foto na een geslaagd bezoek aan Firenze!

Hieronder dus de foto's van ons bezoek aan Firenze.

 De dom van Firenze

 De marmeren David voor het Palazzo Vecchio

Een levend standbeeld. Die was echt megagoed! 

 De Ponte Vecchio

Xana en ik op de Ponte Vecchio 

 Het uizicht op Firenze vanaf Piazza Michelangelo

 

 De bronzen David op het Piazza Michelangelo

En hier is hij dan: 'den echten' David!

Ciao!

-x- Elena