Chaos!

Deze week is een week van chaos geweest.

Chaos op school

Xana en ik zijn met verstomming geslagen: we hebben nog een goede 4 weken school te gaan en dan gaan we al weer naar huis! Met het vele huiswerk dat wij dan nog krijgen, beginnen we een klein beetje te flippen... En dan moet er voor we aan de examens beginnen ook nog wat papierwerk gedaan worden zodat we al onze credits ook wel degelijk krijgen.

Chaos voor de Baccanale

Baccanale is hét feestje van de herfst en dat wilden wij dan ook niet missen! We spraken vrijdag om half 11 met een aantal Erasmussers af op Piazza Saffi. Van hieruit vertrok dan een pendelbus richting Empyre Discoteca voor hét grootste feestje van de herfst. De sfeer zat er op het plein al goed in. Jammer genoeg duurde dat niet lang: de bus liet op zich wachten... Na een half uur was de  bus er uiteindelijk. Maar er was zoveel volk op het plein, dat het ons echt wel onmogelijk leek er met z'n allen in te geraken. Wij geraakten er inderdaad niet meer bij en de bus vertrok zonder ons. Gelukkig bleven we niet alleen achter.
Na nog eens een half uur kwam de 2e bus aan, maar zoals wij gedacht hadden, was het plein weer volgelopen met studenten die zin hadden in een feestje. Xana pakte dan maar mijn hand vast en racete naar de bus. Na veel geduw, getrek, gesleur, gepor en boze gezichten, zaten we eindelijk op de bus!
Toen we bij de discotheek aankwamen, gaf Xana haar jas af aan de vestiaire en konden we gaan aanschuiven aan de kassa. Die was vreemd genoeg ook dezelfde als de kassa voor de bonnetjes, waardoor er dan ook een zeer lange rij stond te wachten. Na het lange wachten, kon voor ons het feestje eindelijk beginnen! En het was legen... wait for it... dary!
Omdat de busdienst eindigde om 4uur, gingen Xana en ik al wat vroeger door (we wilden niet weer geplet worden). Wanneer we aan de vestiaire kwamen, stond daar een lange rij... Wat was er aan de hand? De nummering klopte niet! Niemand kreeg de juiste jas terug... Ook Xana niet... Velen besloten dan maar het heft in eigen handen te nemen en over de toog te klimmen om hun jas te gaan zoeken. Uit al die chaos kwam Xana na een kwartiertje terug met haar eigen jas (zonder over de toog te moeten klimmen).
Natuurlijk stond het toen buiten alweer vol studenten, maar gelukkig zaten we vrij snel op de bus (na nog 20 minuutjes in de kou te hebben staan wachten...)
Al bij al was het een fijne avond, maar de organisatie kon beter...

Chaos in mijn hoofd

Deze week heb ik heel veel last gehad van heimwee (nu nog trouwens). Maar het feit dat het nog maar 4 weken is, geeft mij een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik heel graag naar huis: ik mis mijn ouders, mijn broertje, mijn familie, mijn kat (die vermist is, snif snif), kortom: ik mis mijn thuis. Maar aan de andere kant ga ik het hier ook zo hard missen. Ik heb zoveel nieuwe mensen leren kennen hier, mensen die ik zeker ooit nog terug wil zien. Ik ben Forlì als mijn derde thuis gaan zien (na Beverlo en Antwerpen). Met tranen in mijn ogen zal ik hier in januari vertrekken: tranen van blijdschap dat ik terug naar huis kan, maar ook tranen van verdriet dat ik dit alles hier zal moeten achterlaten... Maar deze tijd hier zal ik echt nooit meer vergeten! Met dank aan alle vrienden die ik hier heb gemaakt, en de grootste dank aan Xana, die heeft gezorgd dat ik mij hier niet eenzaam voel!
(Oké, dat laatste klinkt echt alsof dit mijn laatste dag is hier, maar dat is dus niet zo :-))
Met het zicht op Forlì vanuit mijn raam, sluit ik hier mijn berichtje maar af, voor ik nog meer onzin uitkraam!

Alla prossima!

-x- Elena